Wnętrza „Małego Wersalu” w Świerklańcu.

Wnętrza „Małego Wersalu” w Świerklańcu.

Jak już pisałam we wcześniejszych postach, pałac w Świerklańcu był jedną z najbardziej okazałych rezydencji budowanych w Europie w XIXw. Zaprojektował go Hector-Martin  Lefuel, nadworny architekt Napoleona III, był on świadkiem na ślubie markizy de Paiva i hrabiego Guido Henckel von Donnersmarck. Przy budowie pałacu pracowali najlepsi i najbardziej znani artyści i projektanci, w trakcie zbierania materiałów do tego tematu udało mi się natrafić na projekty dekoracji sufitów w świerklanieckim pałacu (patrz post http://ciekawostkitg.blogspot.com/2013/12/tajemnice-maego-wersalu-ze-swierklanca.html…)

Podobno najwspanialsza była sala balowa, na wyposażenie której składały się liczne gobeliny, mozaiki i malachitowe okładziny ścienne. W Sali Czerwonej wisiały najcenniejsze obrazy autorstwa m.in. Lukasza Cranacha Starszego, B.E. Murillo i in. W gabinecie księcia była duże biblioteka z cennymi zbiorami oraz galeria portretów rodzinnych. Wyposażenie gabinetu pochodziło z pochodziło z francuskiej firmy Christofle, wg projektów  Charles Rossigneux.

 Gabinet księcia Guido Henckel von Donnersmarck w świerklanieckim pałacu.

 Obok gabinetu znajdowała się  Sala Myśliwska, a w niej kominek zaprojektowany i wykonany przez wymienioną poprzednio firmę z rzeźbą bogini Diany, autorstwa  Ernesta Eugeniusza Hiolle. 

 Salon Myśliwski w "Małym Wersalu".

W pałacu był także bogato wyposażony Salon Muzyczny, w którym również wisiały dzieła mistrzów europejskiego malarstwa, m.in. Eugene'a Carriere'a. Całości dopełniały liczne rzeźby, kolekcja starożytnych waz kreteńskich i in. Chciałam zaprezentować wygląd kilku sal w świerklanieckim pałacu, m.in. : salę myśliwską, wielki salon oraz gabinet księcia.

 Duży Salon w pałacu w Świerklańcu.

Składam serdeczne podziękowania wójtowi Świerklańca – Panu Kazimierzowi Flakusowi za udostępnienie mi zdjęć. 
3 pierwsze zdjęcia pochodzą z zeszytu 36 "Die Woche" wydanego w Berlinie w 1908r.  Artykuł ukazał się z okazji świętowania przez księcia Guido 60 rocznicy przekazania mu majątku przez ojca - Karola Łazarza, pozostałe ze zbiorów wójta Świerklańca (prezentowane również na https://www.facebook.com/schlossneudeck?r

Na tym zdjęciu widzimy prawdopodobnie wnętrze starego zamku w Świerklańcu (korytarz)

Kominek "Diany" w salonie  myśliwskim "Małego Wersalu"

Gabinet księcia Guido Henckel von Donnersmarck

Irena Lukosz-Kowalska , 12 lutego 2014r. 
Więcej inf. o markizie de Paiva w poście z 8.03.2013r. http://ciekawostkitg.blogspot.com/2013/03/markiza-la-paiva-hrabina-blanche.html
 Inne inf. o markizie de Paiva w starszych postach.

Markiza de Paiva w filmie.

Markiza de Paiva w filmie.

Markiza de Paiva fascynowała i rzucała swoisty „czar” na ludzi. Kobiety jej nie lubiły, mężczyźni uwielbiali. Stała się muzą wielu artystów,  w jej salonie na Polach Elizejskich w Paryżu spotykała się cała „śmietanka” towarzyska, artyści, malarze, koneserzy sztuki, bankowcy i wielu innych. Temat ten poruszałam już w innych postach.  Markiza została bohaterką wielu powieści i romansów, przedstawień i filmów fabularnych.

Jeden z nich, o nazwie „Lady of Pavements”  oparty na książce pt. „La Paiva” autorstwa Karla Gustava  Vollmoeller’a  zrealizowany został w Stanach Zjednoczonych w 1929 roku. Premiera  odbyła się 22 stycznia w United Artists Theatre  w  Los Angeles. W rolę  Nanon del Rayon (Paiva) wcieliła się znana aktorka Lupa Velez, natomiast rolę niemieckiego artystokraty-  Karla Von Arnim   (Guido Henckel von Donnersmarck) zagrał Wiliam Boyd. Pojawiają się w filmie również inne postaci związane z markizą, których pierwowzorem byli m.in. markiz de Paiva, pianista Herz i In.  Reżyserem filmu był D.W. Griffith. Słynny reżyser, znakomita obsada aktorska, piękne kostiumy projektowane przez Alice O’Neill oraz muzyka Irlinga Berlina zadecydowały o powodzeniu filmu. 

plakat do filmu http, źródło ://www.filmweb.pl/film/Lady+of+the+Pavements-1929-88602/discussion

reżyser dogląda scenę  z filmu - uderza dbałość o szczegóły, np. diadem markizy, zbliżony bardzo do jej oryginalnej biżuterii

Kolejnym filmem fabularnym poświęconym postaci markizy de Paiva” jest film pt. „Idol of Paris” zrealizowany w Anglii w 1948 roku na podstawie noweli   Alfreda  Schirokauer’a  pt.  „Paiva, królowa miłości”. Tym razem bohaterowie występują pod swoimi imionami. I tak w rolę Teresy wcieliła się  Beryl Baxter. W filmie pojawiają się m.in. cesarz Napoleon III, cesarzowa Eugenia, pianista Herz, markiz de Paiva, Offenbach i wiele innych, których życie splotło się z   markizą de Paiva. Film cechowała wspaniała scenografia. Muzykę do filmu napisał Misza Spoljański, a kostiumy projektowała Honoria Plesch.  

plakat do filmu źródło  http://www.filmweb.pl/film/Idol+of+Paris-1948-280915

scena z filmu "Idol of Paris", źródło   http://www.oocities.org/es/britishvfx/british-vfx.html

 

W 1923 roku w słynnym paryskim Folies Bergere, z ogromnym przepychem   wystawiona została „Kolacja z Paivą”. Scenografię i kostiumy projektował Umberto Brunelleschi. 

scenografia i kostiumy , żródło http://fr.hprints.com/Umberto_Brunelleschi_1923_Folies_Bergere_Costumes_Un_souper_chez_la_Paiva_18th_Century_Costumes-42539.html

 

Tak więc można śmiało powiedzieć, że markiza de Paiva, która ostatnie lata swojego życia spędziła w Świerklańcu, jako żona hrabiego (późniejszego księcia) Guido Henckel von Donnersmarck była jedną z największych „celebrytek” XIX wieku, której sława trwa do dzisiaj. I co by o niej nie powiedzieć, ma zapewnioną trwałą pozycję w światowej historii oraz sztuce.